Die leren: dat de genade waardoor wij tot God bekeerd worden,
niets anders is dan een zacht aandringen.
Of dat dit aandringen (zoals anderen het uitleggen)
de beste en mooiste manier is waarop de bekering van de mens gewerkt wordt
en die het meest overeenkomt met de natuur van de mens.
Volgens hen is er geen reden waarom deze genade van een zacht aandringen
niet voldoende zou zijn om de natuurlijke mens geestelijk te maken.
Ja, God bewerkt op geen andere manier dan door aandringen
dat de wil instemt met Gods werk.
De kracht van Gods werk, waardoor dit het werk van de satan te boven gaat,
bestaat dan hierin dat God aan de mens eeuwige gaven belooft en de satan alleen tijdelijke.
Deze leer is geheel pelagiaans en in strijd met wat de hele Heilige Schrift over de bekering leert.
Deze kent een andere, veel krachtiger en goddelijker manier van werken
door de Heilige Geest bij de bekering. Zoals bij Ezechiël:
Dan zal Ik u een nieuw hart geven en een nieuwe geest in uw binnenste geven.
Ik zal het hart van steen uit uw lichaam wegnemen en u een hart van vlees geven (Ez. 36:26).