En opdat de mensen tot het geloof worden gebracht,
zendt God goedertierenlijk verkondigers van deze zeer blijde boodschap, a
tot wie Hij wil, en wanneer Hij wil;
door wier dienst de mensen geroepen worden
tot bekering en het geloof in Christus, den Gekruisigde. b
Want hoe zullen zij in Hem geloven, van Welken zij niet gehoord hebben?
En hoe zullen zij horen, zonder die hun predikt?
En hoe zullen zij prediken, indien zij niet gezonden worden? (Rom. 10:14-15).
Tot wie Hij wil, en wanneer Hij wil: dit geeft de vrijheid aan waarmee het Woord zijn weg gaat onder de mensen. Het is de vrijheid waarmee Jezus langs het meer van Galilea wandelde en de vissers, die op dat moment bezig waren met hun werk, tot zich riep. Het is ook de vrijheid waarmee hetzelfde Woord uit de begrenzing van Israël brak (Rom. 10:18) om over de gehele wereld te gaan. Gods Woord gaat in vrijheid zijn weg; het is niet specifiek of voor altijd gebonden aan volkeren, personen of theologische (denk)systemen. Het Woord richt zich altijd tot mensen persoonlijk en is gericht op geloof. Voor de Reformatoren, zoals Calvijn, was het vanzelfsprekend dat het evangelie persoonlijk is (tot ‘ons’ of ‘u’). Johannes Calvijn schrijft bij de uitleg van Lukas 2:11: Verder heeft ook het voornaamwoord ‘voor jullie’ grote nadruk, omdat het weinig goed zou doen te horen dat er een Bewerker van heil is, als niet ieder zou vaststellen dat Hij voor hem/haar gestorven was. (Commentaar op Mattheüs, Markus en Lukas uit 1555).
Hoe liefelijk zijn op de bergen de voeten desgenen, die het goede boodschapt, die den vrede doet horen; desgenen, die goede boodschap brengt van het goede, die heil doet horen; desgenen, die tot Sion zegt: Uw God is Koning. Jesaja 52:7
Doch wij prediken Christus, den Gekruisigde, den Joden wel een ergernis, en den Grieken een dwaasheid; Maar hun, die geroepen zijn, beiden Joden en Grieken, prediken wij Christus, de kracht Gods, en de wijsheid Gods. 1 Korinthe 1:23-24