Die leren: Dat God zulke krachten Zijner almogendheid
in de wedergeboorte des mensen niet gebruikt,
waardoor Hij diens wil krachtiglijk en onfeilbaar zou buigen tot geloof en bekering;
maar dat, al de werkingen der genade volbracht zijnde,
dewelke God gebruikt om den mens te bekeren,
de mens nochtans Gode en den Heiligen Geest,
wanneer Hij zijn wedergeboorte voorheeft en hem wederbaren wil,
alzo kan wederstaan, en metterdaad ook dikwijls wederstaat,
dat hij zijns zelfs wedergeboorte ganselijk belet;
en dat het overzulks in zijn eigen macht blijft,
wedergeboren te worden of niet.
Want dit is anders niet, dan al de kracht van de genade Gods
in onze bekering wegnemen,
en de werking des almachtigen Gods aan den wil des mensen onderwerpen;
en dat tegen de apostelen, die leren:
dat wij geloven naar de werking der sterkte Zijner macht (Ef. 1:19);
en: dat God het welbehagen Zijner goedigheid,
en het werk des geloofs, in ons vervult met kracht (2 Thess. 1:11);
en: dat Zijn Goddelijke kracht ons alles,
wat tot het leven en de godzaligheid behoort, geschonken heeft (2 Petr. 1:3).